Deski ze sklejki to rodzaj płyty drewnianej powstałej w wyniku połączenia kilku arkuszy naturalnego drewna o doskonałych właściwościach pod względem stabilności i wytrzymałości. Znany jest na różne sposoby w zależności od obszaru geograficznego: laminat wielowarstwowy, sklejka, sklejka itp., a w krajach anglojęzycznych jako sklejka.
Zawsze używaj nieparzystej liczby fornirów, które łączy się naprzemiennie zgodnie z kierunkiem słojów. Oznacza to, że każdy arkusz jest prostopadły do następnego i / lub poprzedniego. Ta definicja jest bardzo ważna, ponieważ daje jej wiele zalet w porównaniu z innymi typami paneli. Normalne jest stosowanie blach o grubości 1,5-1,8-2-3 mm, chociaż nie zawsze tak jest.
Do tego połączenia arkuszy dodaje się kleje i przykłada się nacisk. Proces produkcji tych płyt nie jest nowy, znany jest od początku ubiegłego wieku, choć nie brakowało w nim udoskonaleń: innowacji w klejach, doborze i produkcji płyt, cięciu…
Ten rodzaj płyty jest dobrze znany i jego zastosowanie jest bardzo powszechne, jednak nie każdy wie, że istnieją różne rodzaje sklejki. Każdy z tych typów, pomimo wielu wspólnych cech, może mieć różnice, które czynią je odpowiednimi do określonych zastosowań.
CECHY PŁYT SKLEJKOWYCH
Opór. Drewno naturalnie stawia większy opór w kierunku słojów. W przypadku tego typu blachy, dzięki naprzemienności kierunków w kolejnych arkuszach, uzyskuje się większą równomierność i wytrzymałość we wszystkich kierunkach, która staje się coraz bardziej równa wraz ze wzrostem liczby arkuszy.
Lekkość. W dużej mierze cecha ta jest definiowana przez gatunek użytego drewna. Drewno lekkie lub półlekkie (400-700 kg/m3), choć zdarzają się wyjątki. Ta funkcja ułatwia transport, obsługę i wiele innych zadań.
Stabilność. Jest bardzo stabilny, co jest jego podstawową cechą. Wynika to z procesu produkcyjnego, ponieważ tendencja do przemieszczania się każdego skrzydła jest równoważona przez sąsiednie liście.
Łatwy w pracy. Kształt deski znacznie ułatwia pracę, a ponieważ nie wykorzystuje zbyt gęstego drewna także w obróbce.
Interesujące właściwości, takie jak izolacja akustyczna i klimatyzator.
jest to odporność ogniowa. Jest ona określana na podstawie użytego drewna i obróbki, jaką można było na nim zastosować.
Można używać na zewnątrz i/lub w wilgoci. Ta cecha jest uwarunkowana użyciem klejów i odpowiedniego drewna.
Łatwe do złożenia. Istnieją ograniczenia dotyczące użytego drewna, grubości deski i dostępności niezbędnych maszyn. Jednak zawsze będzie to łatwiejsze niż złożenie solidnej deski.
W przeciwieństwie do innych kart, generalnie nie jest ostry. W tym przypadku odsłonięta krawędź, o bardzo charakterystycznym wyglądzie, ma charakter wysoce dekoracyjny.
WADY PŁYT ZE SKLEJKI
● Możliwość występowania słabych i/lub pustych punktów. Drewno ma naturalne wady, tak jak my. W tych miejscach blacha jest słabsza, a jeśli kilka węzłów również się pokrywa, rezystancja całości może zostać zmniejszona. Innym częstym problemem, zwłaszcza w przypadku taniej lub taniej sklejki, jest to, że mogą występować małe wewnętrzne puste przestrzenie, to znaczy brakuje kawałków arkusza lub są one słabo połączone.
● Stosunkowo wyższa cena w porównaniu z innymi rodzajami płyt: OSB, MDF czy płyta wiórowa.
ZWYCZAJNE WYMIARY PŁYT ZE SKLEJKI
Najpopularniejszym wymiarem jest standard branżowy dotyczący paneli: 244 × 122 centymetry. Chociaż 244 × 210 są również częste, głównie na budowie.
Jeśli chodzi o grubość lub grubość, może ona wahać się od 5 do 50 milimetrów. Chociaż znowu najczęstsze grubości są takie same jak w przypadku pozostałych płyt: 10, 12, 15, 16, 18 i 19 milimetrów.
WYBÓR ARKUSZY
Stosuje się arkusze rozwijane, których grubość na ogół przekracza 7 milimetrów. Po otrzymaniu przechodzą proces selekcji, podczas którego klasyfikuje się je według wyglądu i/lub liczby wad, jakie mogą wykazywać (głównie my).
Do wykonania paneli konstrukcyjnych zostaną użyte listwy, które nie będą pasować estetycznie. Te, które są najbardziej atrakcyjne pod względem projektu i usłojenia, będą miały cel dekoracyjny.
RODZAJE PŁYT SKLEJKOWYCH
Parametry różnią się w zależności od typu:
● Zastosowane gatunki drewna.
● Jakość forniru. Jakość oklein wewnętrznych nie zawsze jest określona. Wspomina się jednak o jakości zewnętrznych lub drogich liści.
● Grubość liści i całości.
● Rodzaj klejenia.
Według ich zastosowania lub środowiska użytkowania. Klasyfikacja ta została ustalona w normach UNE-EN 335-1 i UNE-EN 314-2 dla jakości klejenia.
● Wnętrze (kolaż 1). Wykonane na bazie klejów mocznikowo-formaldehydowych i żywic.
● Zewnętrzne Pokryte lub półzewnętrzne (klejone 2). Stosuje się żywice melaminowo-mocznikowo-formaldehydowe.
● Zewnętrze (kolaż 3). W tego typu środowisku konieczne jest łączenie drewna o dobrej naturalnej odporności na wilgoć i gnicie wraz z klejami fenolowymi.
Według użytego drewna. Do produkcji sklejki można wykorzystać wiele rodzajów drewna, nadając wynikowi ich właściwości techniczne. Dlatego sklejka brzozowa to nie to samo, co sklejka okume.
Ale nie chodzi tylko o drewno, ale także o jakość, z jaką zostało wybrane. Zwyczajowo w odpowiednich kartach technicznych podaje się jakość płyt czołowych, tylnych i wewnętrznych. Chodzi o to, że przy użyciu płyty budowlanej nie dąży się do tego samego, co przy produkcji mebli.
Główne gatunki drewna stosowane w płytach ze sklejki: brzoza, okume, sapelly, topola, calabó, orzech, wiśnia, sosna lub eukaliptus. Wspólną cechą drewna jest to, że dobrze radzi sobie z rozwijaniem się, co jest główną techniką uzyskiwania fornirów z kłód.
W niektórych przypadkach stosuje się drewno, które z góry nie jest najbardziej odpowiednie z różnych powodów. Na przykład sosna lub świerk mogą być użyte do produkcji desek do zastosowań przemysłowych lub konstrukcyjnych ze względu na ich niską cenę, lub drewno bardziej dekoracyjne, takie jak dąb, właśnie tego szuka.
Powszechne są również połączenia drewna lub mieszanej sklejki. Stosuje się głównie gatunki o lepszym wyglądzie lub estetyce lica, a na okleiny wewnętrzne gatunki tańsze.
Potrójna gra. Pojęcie to początkowo było używane do określenia sklejki składającej się z trzech arkuszy. Jednak dzisiaj koncepcja ta się rozprzestrzeniła i jest używana ogólnie do mówienia o sklejce.
Sklejka fenolowa. Do produkcji tego typu tektury stosowane są kleje na bazie żywic fenolowych. Ten rodzaj kleju pozwala na stosowanie płyty w środowisku wilgotnym i na zewnątrz.
Jeśli drewno o doskonałych właściwościach wykorzystamy również do użytku zewnętrznego (lub poddanego obróbce), otrzymamy tak zwaną sklejkę morską. Wcześniej nazywano je WBP (wodoodporne na gotowanie), ale nowe europejskie przepisy tak je katalogują.
Bodyboard lub fińska sklejka. Jest to klasa sklejki, która zyskała swoją nazwę ze względu na swój sukces lub zapotrzebowanie. Wykorzystuje się drewno brzozowe, a następnie panel pokrywa się folią fenolową, która poprawia jego odporność na ścieranie, wstrząsy i wilgoć. Ta zewnętrzna warstwa zapewnia również właściwości antypoślizgowe, dlatego wykorzystuje się ją jako podłogę, pokład łodzi oraz jako powierzchnię ładunkową w samochodach dostawczych lub przyczepach.
Sklejka melaminowa. Są to sklejki pokryte melaminą o przeznaczeniu wyraźnie dekoracyjnym. Chociaż często spotyka się je głównie w jednolitych kolorach, takich jak biały lub szary, można je również spotkać imitujące inne drewno.
Ideą jest zmniejszenie kosztów związanych z nakładaniem wykończeń i zwiększenie ich odporności na ścieranie czy tarcie.
ZASTOSOWANIE PŁYT SKLEJKOWYCH
● Zastosowanie konstrukcyjne. Stanowi idealny dwumian w budynku: lekkość i odporność. Dachy, podłogi, szalunki, płoty, belki mieszane… W tym zastosowaniu płyty OSB stały się powszechnym zamiennikiem, głównie ze względu na niższą cenę.
● Produkcja mebli: krzeseł, stołów, półek
● Pokrycie ścian. Dekoracyjne, gdzie zwykle stosuje się szlachetne drewno, lub niedekoracyjne lub ukryte, gdzie stosuje się sklejkę gorszej jakości.
● Stolarka morska i lotnicza: Produkcja statków, samolotów…
● Sektor transportu: wagony kolejowe, przyczepy, a ostatnio także kemping samochodów dostawczych.
● Pakowanie
● Zakrzywione powierzchnie. Jest to idealny rodzaj desek do składania, zwłaszcza tych o mniejszej grubości.
● Konstrukcja: formy betonowe, jastrychy, rusztowania…
KIEDY I DLACZEGO STOSOWAĆ JEDNĄ PŁYTĘ ZE SKLEJKI ZAMIAST INNEJ?
Odpowiedź jest stosunkowo prosta, w zastosowaniach wymagających czegokolwiek innego i nie można używać innych kart. I oczywiście także wszędzie tam, gdzie potrzebna jest karta, ponieważ jest ona prawdopodobnie najbardziej wszechstronna ze wszystkich.
Do zastosowań zewnętrznych praktycznie jedyną opcją jaką mamy jest laminowana sklejka fenolowa. Innymi opcjami mogą być kompaktowe płyty HPL (złożone głównie z żywic) lub listwy wykonane z drewna, które naturalnie mają dodatkową odporność na wilgoć. Ten pierwszy, jeśli mógłby być zamiennikiem, drugi, poza tym, że jest nietypowy, ma stosunkowo znacznie wyższe ceny.
Pomimo swojej lekkości, sklejka charakteryzuje się znacznie większą wytrzymałością na zginanie niż drewno lite (przy podobnych gramaturach i gęstościach). Dlatego stosuje się je w zastosowaniach, w których muszą być obsługiwane duże obciążenia.
Czas publikacji: 21 grudnia 2022 r